Door: Jaco Pons
Tja, je kan wel eens iets roepen. Maar de spreuk leert: Practice what you preache. Ik neem de uitdaging aan en we spreken een datum af. Er volgt wat mailverkeer. In een van de mails wordt melding gemaakt dat de groep best groot kan worden. Tussen de 40 en 60 jongeren. Dat wordt dus helemaal een uitdaging om voor zo'n grote groep een werkvorm te bedenken. Mijn hersenen draaien op volle toeren: Zal ik het zo doen? Of moet ik het heel anders aanpakken? Ik probeer voor mezelf wat uitvluchten te zoeken. Het ene is niet haalbaar, omdat de groep te groot is. Het andere vind ik niet haalbaar, omdat ik de groep helemaal niet ken.
Uiteindelijk neem ik een besluit. Ik ga een inleiding houden en daarna gaan we ook echt aan de slag met stille tijd. We gaan gewoon stille tijd houden. Op de bewuste dag maak ik alles klaar. Mijn inleiding is af, mijn werkvorm staat op papier. En toch, onderweg begin ik te twijfelen. Stel je voor dat het geen stille tijd wordt, maar dat het ontaard in een chaos? Hoe gaan die tieners reageren? Zal ik het wel doen, niet doen. Ik weet het nog niet zeker als ik uiteindelijk de kerk binnenloop.
En dan begint de avond. De ruim 40 jongeren die gekomen zijn luisteren stil en aandachtig. In de pauze hak ik de knoop door. Ik doe het gewoon. Ik ga met de jongeren stille tijd houden. Door de zaal heen zet ik verschillende tafels klaar. Na de pauze leg ik iet wat gespannen de opdracht uit. 'We gaan 7 minuten stille tijd houden. Lees het Bijbelgedeelte stil voor jezelf door. Beantwoord een paar vragen. En mocht je nog tijd hebben, neem dan ook de tijd om te bidden.' Er klinkt veel gestommel. De jongeren maken zelf groepen en binnen anderhalve minuut zit iedereen klaar. Het wordt stil in de zaal. 40 tieners buigen zich in stilte over de Bijbel en denken voor zichzelf na over Martha en Maria. Ik pak ook mijn Bijbel en lees over Maria. Onbevangen zit ze aan de voeten van de Heere Jezus en luistert. Dan kijk ik rond. Verwonderd! Wat heb ik me in mijn hoofd weer druk gemaakt. Ik heb weer zoveel leeuwen en beren gezien. Maar hier zitten uiteindelijk ruim 40 jongeren met een open Bijbel. Ontroerend en bemoedigend!