#23 - God heb ik lief

Ik heb lief. Drie woorden, maar van ongekend diepe inhoud. Een zin zonder lijdend voorwerp. Dat lijkt onvolkomen, maar is juist heel krachtig. Ik heb lief! Natuurlijk gaat het om de liefde tot de Heere, want God hoort mijn stem. Het is een uitroep die zelf vol van liefde is. Je hart stroomt over van liefde, dan kun je dat toch niet onder woorden brengen?

In vers 1 en 2 lees je een zogenaamd ‘parallellisme’, een stijlfiguur die veel voorkomt in de Psalmen. Twee keer hetzelfde zeggen met andere woorden. De Heere hoort naar mijn stem en de Heere neigt Zijn oor tot mij. Dat de Heere luistert naar het gebed, maakt dat je Hem lief krijgt, liever dan alles en iedereen op deze aarde!

Heel deze Psalm spreekt van de toewijding aan de Heere, omdat Hij hoort en verlost. Dat is wat bevinding is. Ervaren dat de Heere hoort en Zijn woord waarmaakt in je leven. Het geeft zoveel liefde tot Hem, maar het verbindt je ook al de dagen van je leven aan Hem.

Psalm 116 is een prachtige Psalm. Het kent én de diepte van ellende én de hoogte van de dank aan God alleen, omdat de Heere verlost. Ellende, verlossing en dankbaarheid. Die drie dingen horen bij elkaar. Je kunt de Psalm opdelen in twee delen: vers 1-9 en vers 10-19. Deze delen kennen een vergelijkbare opbouw. De Heere hoort en redt, zelfs uit de benauwdheid van doodsbanden! Gods reddende zondaarsliefde alleen is de grond. Wij hebben Hem lief, schrijft Johannes later, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft. Om Jezus’ wil.

Ik hoop dat je de liefde van God mag kennen in je leven. Wat een ervaring is dat als je weet dat God je hoort! Ik wens het je van harte toe!