Voor jongeren

Hier vind je het laatste nieuws en een selectie van content voor jou als jongere. Op danielonline.nu staat alles voor jou: blogs, video’s en podcasts maar ook alle aankomende activiteiten. De verwijzing naar danielonline.nu en naar de website van Koers-vakanties vind je hieronder.

Wie zijn wij?

Wil je kennismaken? Of meer te weten komen over de JBGG? Als non-profit organisatie binnen de Gereformeerde Gemeenten zetten we ons in voor jongeren en iedereen die een rol speelt in het leven van jongeren.

Laatste nieuws van Daniël

Getuigen van genade

**Hoe bent u in het evangelisatiewerk terechtgekomen?** “Ik heb jarenlang gewerkt als werktuigbouwkundige, maar voelde me geroepen om met mensen over Gods Woord te spreken en het te verspreiden. Na elf jaar op het zendingsveld in Guinee en na een technische baan in Nederland ben ik in april vorig jaar als evangelist gestart in Breda.” **Wat houdt uw werk in ‘De Lichtboei’ in?** “Ik trek de wijk in en ga in gesprek met mensen. Vaak door gewoon op deurbellen te drukken. Daar zie ik soms tegenop, maar vaak ontstaan mooie gesprekken. Ook ontvangen we mensen in ons inloophuis, waar we samen eten en bijbelstudies houden. Hoe reageren de mensen in Boeimeer? “Boeimeer is een wijk met veel hoogopgeleide mensen. Ze redden zich prima in het leven, maar velen kennen de Bijbel nauwelijks, ondanks hun roomse achtergrond. Toch probeer ik de boodschap van het Evangelie over te dragen. **Welke rol speelt het inloopcentrum hierin?** “Ooit had Breda een kleine Gereformeerde Gemeente, maar die verdween toen leden verhuisden. Nu gebruiken we het kerkgebouw voor evangelisatiewerk. Mensen komen naar de inloopmorgens, maaltijden en themabijeenkomsten. Sommigen keren terug naar de kerk, zoals Johan van Nieuwenhuizen, die hier opgroeide en nu weer naar de diensten komt.” **Wat is uw ervaring op straat?** “Vrijwilligers delen folders uit en staan met een kraam in de binnenstad. Het is bijzonder hoeveel materiaal wordt meegenomen en welke gesprekken er ontstaan. Evangelisatiewerk voelt soms als ploegen op rotsen, maar ik geloof dat er ook vruchtbare grond is die wacht op het zaad van Gods Woord.” *Meer lezen? Lees heel het interview op bladzijde 8-13 van Daniël #15 (2025).*

Lees meer

Ontvangen

Met een glimlach denk ik terug aan enkele weken geleden. Wat zag mijn leven er toen anders uit! Tweeënhalve maand geleden bevond ik me op zo’n twaalfduizend kilometer van mijn bed, waar werkelijk alles anders was dan dat ik gewend was. Ik dacht al dat we als Nederlanders verwend waren, maar nu weet ik het zeker. Misschien moet ik het anders verwoorden. We hebben ontzettend veel zegeningen. We zien door de zegeningen de genade niet meer. Ten eerste, elektriciteit. De blijdschap die je ervaart als op een donkere avond opeens de lampen aanspringen, de koelkast gaat zoemen en de ventilator weer draait, gun ik iedereen. En wat een geluk als je pizza nét gaar genoeg is als de elektriciteit weer eens uitvalt… In een land waar honger geen uitzondering is, leer je veel op het gebied van eten. Ik ervoer de armoede met al mijn zintuigen. Wat een contrast dat wij een gevulde koelkast hadden, terwijl een paar kilometer verderop de laatste restjes maïs werden gegeten. Tijdens een bezoek aan een evangelist werden we zeer gastvrij ontvangen. Er was onderdak en heerlijk eten. Het geval wil dat deze familie iets minder structuur heeft dan dat ik gewend ben. De ene keer werden er twee maaltijden per dag gebruikt, een andere dag waren het er drie. Er was geen winkel in de buurt en zelf hadden we geen eten bij ons. We waren dus afhankelijk van wat we kregen. Beschaamd moet ik toegeven dat dit altijd zo is, maar ik vergeet dat zo snel als de voorraadkast vol is… Nadat we twee keer heerlijk hadden gegeten, liet het avondeten op zich wachten. Ik probeerde het feit te accepteren dat mijn maag op het ontbijt van morgen zou moeten wachten. Stiekem baalde ik een beetje. Ik had best wel zin in wat! En dan te bedenken dat velen in dit land dagelijks hongerlijden… En toen kwam het moment dat er een heerlijk bord met eten verscheen. Wat was ik blij! Ik had het niet meer verwacht, maar toch gekregen. Verwachten. Wachten. De moed opgeven. En dan toch… ontvangen. *Matanja van Koeveringe*

Lees meer

Kezazah

Hij houdt zijn pas in. Bijna is hij bij zijn geboortedorp. In de verte ziet hij een groep mensen aankomen. Op dat moment weet hij wat hem te wachten staat. De eerste kleipotten vliegen al door de lucht. De scherven raken zijn benen en armen. Het heet Kezazah: een traditie, als je gezondigd hebt tegen het vijfde gebod. En dat heeft hij. Hij heeft zijn vader diep beledigd en de gemeenschap zal hem nu uitsluiten. De dorpelingen zullen hem niet meer in het dorp toelaten. Stel je voor dat hij een vloek in het dorp brengt. Ze zullen hem uitschelden en desnoods met geweld wegjagen. Omdat de familieband is doorgesneden, zal zijn vader thuisblijven. Toch zet hij, de verloren zoon, er weer de pas in. Hij moet zijn zonden belijden aan zijn vader. Hij moet! Opeens… Wat ziet hij? Wat een klein stipje was, wordt snel groter. Een oude man heeft zijn lange rok opgetrokken en rent als een speer de razende dorpelingen voorbij. Het is zijn vader! De vader van de verloren zoon had iedere dag op de uitkijk gestaan. Koste wat kost, wilde hij zijn zoon vergeven, voordat de gemeenschap Kezazah kon uitvoeren. Na Kezazah zou zijn zoon voorgoed verstoten zijn. Maar hij moet zijn zoon vergeven. Hij moet! De vader geeft er niet om dat het schandelijk is voor een man om zijn benen te laten zien. Door zijn rok op te trekken, kan hij harder rennen dan de dorpelingen. Hij heeft er alles voor over om zijn zoon te vergeven. Verbaasd blijven de dorpelingen staan. Wat doet deze man nu? Is hij al vergeten dat zijn zoon hem heeft doodgewenst? Maar de vader houdt te veel van deze ontrouwe zoon. En de zoon? Die staart verbijsterd en vol ongeloof naar zijn vader. Zou zijn rechtvaardige vader dit voor zijn zondige zoon doen? In tranen valt hij op zijn knieën. ‘Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u!’ De laatste woorden smoren in de krachtige knuffel van zijn vader. De verloren zoon kan eigenlijk niet geloven dat zijn vader nog zoveel van hem houdt. Is dat ook een worsteling voor jou? Jij, een zondaar. En God is zo’n goede God. Zou Hij wel echt willen vergeven? Het beeld dat de Heere Jezus van de Vader schetst is duidelijk. De Vader vergeeft van harte de verbroken zondaar die tot Hem komt. Ben jij zo al tot de Heere gekomen? *Gerben Veenema*

Lees meer