Ken je het moment dat een klein kind té stil is? Als volwassenen ben je in gesprek. Tot het moment waarop je realiseert dat het wel erg stil is geworden… Vaak is dat geen goed teken.
Tien, twintig, dertig mensen passeren hem. Sommigen kijken verstoord opzij. Je ziet hen denken: “Je staat in de weg, man!” Maar het stoort hem niet. Hij blijft staan. Zijn blik is gericht op het stoplicht. De kleur is helder rood. Het valt me op.
Bedrijven besteden duizenden, soms zelf miljoenen euro’s aan de promotie van hun producten. Elk bedrijf is ervan overtuigd dat zijn product het beste product is dat er bestaat. Juist dat ene product maakt je leven zoveel makkelijker. Je wordt er ontzettend gelukkig van.
Afgelopen zomer was ik met onze jongste zoon bij een open dag van een smid bij ons in de buurt. Ik had het in de regionale krant gelezen en dacht direct: Dat is leuk! De smid liet ons op die bewuste zaterdagmiddag, op een veilige afstand van zijn smidsvuur, iets zien van zijn vak.
Je kijkt er naar uit; met een groep jongeren op reis als staflid van een Koers-vakantie. Het begint met goed voorbereiden; de dagsluitingen, Bijbelstudies, het vervoer, de dagprogramma’s. Je denkt na over het thema waarover je de eerste dagsluiting wilt doen. Wat is passend?
Ik ken deze klas niet en dat is altijd een beetje spannend.
Het is warm en ik heb de ramen al vroeg wijd opengezet, zodat we op dit moment van de dag nog wat frisse lucht kunnen binnenhalen.
Het nieuwe jaar is nog maar enkele dagen oud. Vanaf de eerste dag van het nieuwe jaar kijk je vooruit. Wat verwacht je van dit jaar? Wat verwacht je van het jeugdwerk? Wat zijn je verlangens voor dit jaar? Waar maak je je zorgen over? Hoe zie je de toekomst?
Vermoeiend. Frustrerend. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik nooit blij word als ik gele borden met een willekeurige letter dichterbij zie komen. Een wegafsluiting. De bekende borden leiden je vervolgens via andere wegen om naar de eindbestemming.
Onderweg kwamen we haar tegen. Ze volgde dezelfde wandelroute als wij. Even liepen we met elkaar op. We raakten in gesprek. Ze ontdekte dat ik christelijk opgevoed ben. Ze keek me aan. “Waarom ben jij christelijk gebleven?”
Al jaren staan er twee orchideeën voor het raam in onze woonkamer. Ik kocht ze ooit voor een paar euro. Ze hebben uitbundig gebloeid. Zware takken met prachtige, volle bloemen. Elke keer weer.
Het is pauze. Samen met mijn collega’s loop ik naar de kantine. Iedereen tapt een bakje koffie en gaat zitten. Er wordt gepraat over koetjes en kalfjes. Ik krimp, diep van binnen, elke keer een beetje in elkaar.