Zaterdagmorgen, 22 september. Eén artikel in het Reformatorisch Dagblad bleef maar in mijn gedachten terugkeren. De kop luidde: ‘GG verliezen in tien jaar tijd 20.000 (doop)leden’. Ik wilde dit voor mezelf eens inzichtelijk maken. 20.000 (doop)leden in tien jaar betekent, omgerekend 38 (doop)leden per… week! En, eerlijk is eerlijk, toen overviel mij een gevoel van somberheid. Hoe komt het, dat 38 (doop)leden de gang naar onze gemeenten niet meer maken? Dat sombere gevoel achtervolgde me de hele dag. Blijkbaar voelen 38 zielen zich niet thuis in onze gemeenten.

Hij is van hout en zit volgeplakt met grijze stippen. Misschien ken je hem wel, de hoofdpersoon uit het prentenboek ‘Niemand is zoals jij’. Hij woont in een dorpje waar mensen elkaar voortdurend beoordelen door sterren of stippen uit te delen. Wie mooi, knap, interessant of succesvol is, krijgt een blinkende gouden ster opgeplakt. Wie niet in de smaak valt of niet goed scoort, krijgt een grijze stip. Het gevolg laat zich raden: hoe meer sterren iemand heeft, hoe meer hij erbij krijgt - en andersom. Zo wordt het dorp een samenleving van winnaars en verliezers.

Eén keer in het jaar kom ik hem tegen. Op Koningsdag. Dan komt hij naar het dorp waar hij geboren is en waar zijn ouders nog steeds wonen. Hij groeide op in dezelfde buurt als waar ik opgroeide. En elk jaar maken we een praatje. Dit jaar bij de evangelisatie-kraam op de braderie.

Er moet me toch wat van het hart. Het zal weinig Daniël-lezers zijn ontgaan dat de Jeugdbond in het afgelopen half jaar op zoek is geweest naar nieuwe collega’s. Door het vertrek van collega’s naar de Zending en naar het onderwijs en door interne wijzigingen, ontstonden er vacatures die moesten worden opgevuld.