In gedachten loop ik een rondje door ons huis. Mijn oog valt op een oud schoolbankje dat dienstdoet als knutseltafeltje voor onze kinderen. Hoe oud zou dit bankje zijn? Hoeveel kinderen zullen hieraan met het puntje van de tong uit hun mond, gezwoegd en gezweet hebben?

Het idee van onderwijs is dat de docent de leerling iets leert. Mijn ervaring is dat het omgekeerde ook waar is. In de afgelopen jaren heb ik waarschijnlijk meer van leerlingen geleerd dan zij van mij.

Daar zit je dan, met je overvolle bureau en een flinke bak koffie achter je laptop. Huiswerk maken? Was het maar waar. Een enorm lang werkcollege sociologie op vrijdagmiddag dat duurt tot vroeg in de avond. OP VRIJDAG! Gedeelde smart is halve smart en samen met mijn studiegenoten worstelen we ons door de zoom-meeting .

“Zachtjes sluipen de mannen van Nehemia door de donkere straten van de stad.” Het is de eerste zin van mijn verhaal over de wederopbouw van de stad Jeruzalem. Aandachtig kijken de kinderen me aan. Als ik uitleg dat we ook bij het bouwen van een hut niet zonder de hulp van de Heere kunnen, zie ik ze instemmend knikken.  

Terwijl ik na afloop van de vrouwenbijeenkomst terugrijd naar huis, besluit ik dat het werk voor vandaag erop zit. Straks op tijd eten en dan even bijkomen...

Herken je dat, dat je door de huidige coronacrisis je plannen op het laatste moment moet wijzigen? Een tijdje geleden was ik samen met mijn vrouw ceremoniemeester op een bruiloft. Een dag waarbij alles lang van tevoren geregeld wordt.

Tijdens één van mijn bijbanen werkte ik in een groothandel. De hele dag liep ik met zware dozen bananen en zakken kokosnoten te sjouwen. Meestal moest ik overwerken en dan werkte ik twaalf uur per dag.

Fransje is een jongen van een jaar of vier. Hij gaat samen met zijn ouders mee naar de kerk. Ze hebben een heel eind gelopen om bij de kerk te komen en Fransje is vergeten om voor het weggaan nog wat te drinken. Onderweg moet hij er steeds aan denken hoe dom het is dat hij thuis niets heeft gedronken. Hoe meer hij eraan denkt, hoe erger zijn dorst wordt.

We zitten klaar om de cursusmorgen te beginnen met gebed, als Landi de kerk binnenstapt. Met zijn glimmende ogen en donkerbruine haar dat alle kanten op staat, is het een innemend mannetje. Behalve lenig en snel is hij ook vlug van begrip. De verhalen die hij hoort, weet hij feilloos na te vertellen. Om mee te mogen doen met de Engelse zomercursus, zeurde hij zijn moeder de oren van het hoofd. Soms haakt hij pas halverwege de morgen aan. Vandaag heeft onze verstrooide professor zich niet verslapen en stapt hij als eerste over de drempel.

Regelmatig merk ik het. Ik ben op zoek naar een ‘goed verhaal’. Een ‘goed verhaal’ om aan anderen uit te leggen waarom het goed is wat je vindt, doet of denkt. Een ‘goed verhaal’, waarbij iedereen instemmend knikt en denkt: “Je hebt groot gelijk”.

“Ik voel me gewoon bedrogen.” De verontwaardiging spatte uit zijn ogen. Hij schudde ongelovig zijn hoofd. Nog eens tuurde hij naar het bord. Herlas nauwkeurig de teksten.