Het was op een zondag in de vakantie. We hadden een kerkdienst in ons vakantieland bijgewoond en een meisje uit de gemeente kwam koffiedrinken. Een jaar of 17 was ze.

Er gaat tegenwoordig haast geen dag voorbij of je leest in het nieuws wel iets over 'genderneutraliteit'. Dat gaat over alles wat te maken heeft met het geslacht 'man' en het geslacht 'vrouw'. Met 'genderneutraal' wordt bedoeld dat je het verschil tussen man en vrouw zoveel mogelijk onder het tapijt veegt. “Man? Vrouw? Het doet er niet toe”, zo zegt men dan. Sterker nog, men wil je doen geloven dat er niet zoiets bestaat als 'mannelijk' of 'vrouwelijk'. Men noemt dat 'stereotypen', of 'blauwdrukken' uit een ver verleden.

“Pas was ik, je oom, ook in een kerk. Daar was het ook zo druk. Daar stonden ze ook in de rij, net als hier.”

Toen ik kind was en wij op vakantie gingen, was het spel dat wij standaard in de auto deden ‘Ik ga op reis en ik neem mee…’ Wie aan de beurt was, noemde iets dat rijmde op wat er voor genoemd werd. Attributen die nooit vergeten werden: snorkel, boeken, spelletjes… Nauwkeurig werd gecontroleerd of we niks vergaten. Portemonnee, paspoorten, ANWB-kaart en dergelijke. Niemand zal tegenspreken dat een goede voorbereiding van de vakantie nodig en handig is. Als kind kwam in mijn lijstje ‘eerste behoeften voor de vakantie’ de Bijbel niet voor.

Sinds een aantal weken worden wij op het JBGG-kantoor vergezeld door een bijzondere familie. Elke ochtend, laten ze luidkeels weten dat ze er ook zijn. Het is een groep meeuwen. Je weet wel, zo’n groep vogels die je brutaal het brood uit de hand snaaien en die een huivering bij je oproepen als je in hun felle ogen kijkt. Als één familie is deze groep meeuwen neergestreken op het gebouw van de buren.