Vloeken worden gebruikt om het verhaal kracht bij te zetten of om gevoelens te uiten. Maar ik houd mijn mond. Ik ben blij als de wijzers van de klok naar half 11 wijzen. De pauze is weer voorbij.
Het lijkt wel of de Naam van God steeds makkelijker gebruikt wordt, terwijl er tegelijkertijd geen rekening met Hem wordt gehouden. Mensen hebben geen idee van wie God werkelijk is en ze zijn zich niet bewust van de betekenis van hun woorden.
Maar nu de andere kant. Welke plaats heeft God in mijn leven? Wat laat ik zien? Te vaak houd ik mijn mond, bid ik stiekem in een hoekje. Waarom toch? En de boodschap van hoop dan voor een verloren wereld? Is God het niet waard om door ieder mens gediend te worden? Ik wacht nog steeds het beste moment af. Het komt maar niet. Morgen dan toch maar erover beginnen? De Bijbel is duidelijk over het moment: nu! Ziet, nu is het de welaangename tijd, ziet, nu is het de dag der zaligheid! (2 Kor. 6). Voor jou, maar ook voor je naaste, omdat vloekers nog Godlovers kunnen worden.
Sanne Wisse