Bidden is spreken met de Heere. Het is een wonder dat dit kan en mag. God is heilig. Hij woont in de hoge hemel. Wij zijn onheilig en wonen in een door de zonde vervloekte wereld. Toch mogen en moeten we bidden. Om Jezus’ wil. De Heere Jezus heeft veel over het gebed gesproken. Hij heeft gezegd dat men altijd bidden moet, en niet vertragen (Lukas 18: 1). En David zingt in Psalm 65 vers 3: Gij hoort het gebed, tot U zal alle vlees komen.
Als je bidt, moet je beseffen tegen wie je spreekt. God is heilig, eeuwig, maar ook heerlijk. Hij is de Koning der koningen. Hij is je Schepper. Hij onderhoudt en leidt je leven. Zonder Zijn zegeningen kun je niet leven. Dat alles vraagt een (innerlijke) houding van ootmoed, eerbied en ontzag.
Bidden kan en mag altijd en overal. Op de fiets, in de auto, in noodsituaties, tijdens een tentamen, in bed, tijdens een gesprek, enzovoort. Je kunt dan niet altijd een eerbiedige hóuding aannemen, maar in je hárt kan er dan zeker wel eerbied voor de Heere zijn. Je beseft dat je Hem nodig hebt, maar dat je er geen recht op hebt. Je bidt om Jezus’ wil!
Eerbiedige houding
Wanneer je ‘gepland’ bidt, is een eerbiedige houding wel belangrijk. Abraham zegt in Genesis 18: Ik heb mij onderwonden te spreken tot den Heere, hoewel ik stof en as ben (vers 27). Hij beseft dat hij klein en onwaardig is. Hij heeft nergens recht op. Ik heb mij onderwonden betekent ‘ik heb het aangedurfd’. In de Bijbelse tijd kwamen verschillende houdingen voor: handen opheffen, in de handen klappen, jubelen, knielen, buigen, staan, zitten. Deze vormen passen in die tijd en cultuur.
Wij zijn opgevoed om met gevouwen handen en dichte ogen te bidden. Dichte ogen helpen om je te concentreren op het spreken met de Heere. Gevouwen handen zijn werkeloze handen. Onze handen die zo druk kunnen zijn, zijn stil als we bidden. Ze laten even alles los, ze rusten om rust te vinden in God. Gevouwen handen symboliseren hulpeloosheid, nederigheid. Je onderwerpt je aan de Heere.
Gesloten houding
Vanuit dat perspectief heb ik wel moeite met bidden met je armen over elkaar. Het is een gesloten houding, waarbij je je armen tussen jou en de ander plaatst. Je houdt de ander op afstand. Wanneer iemand met z’n armen over elkaar met je praat, kan dit kil en afstandelijk overkomen. Allemaal dingen die nu juist niet passen bij het gebed. Het is in ieder geval geen teken van eerbied, nederigheid en afhankelijkheid.
Het aannemen van andere houdingen dan we van huis uit hebben meegekregen, is mijns inziens ook een gevolg van de huidige cultuur, waarbij niets meer vastligt en alles een optie is geworden. Het goede gebruik van gevouwen handen wordt zonder veel discussie of nadenken ingewisseld voor iets anders.
Niet elke vorm past
Wat hebben we de Heilige Geest nodig om oprecht en hartelijk te bidden! God is een Geest, en die Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid (Joh. 4: 24). Dat staat of valt niet met een bepaalde vorm, maar dat wil niet zeggen dat élke vorm past! Laten we in het besef tot Wie we bidden en waarom we bidden, onze handen blijven vouwen en vragen: “Heere, leer ons bidden. Om Jezus’ wil. Amen”.
Laurens Kroon