De vraag is herkenbaar. Je beseft dat er wat in je leven moet gebeuren. Je bidt er om en tegelijkertijd is er de dagelijkse sleur van het leven. Er zijn zoveel dingen die moeten… Je moet je schooljaar afronden, je hebt je bijbaan, omdat je geld wilt verdienen, je hebt je sociale contacten… Het lijkt bijna een dilemma. Bidden om een leven met de Heere, terwijl we het gewone dagelijkse leven niet zo zonder meer van ons af kunnen schudden. Wat kunnen we hierover zeggen?
Alles wat ik doe, gebeurt voor Gods aangezicht. Als we eerlijk zijn, staan we daar niet altijd even goed bij stil. Dagelijkse dingen kunnen gemakkelijk het middel worden waardoor ik word afgeleid van wat werkelijk van belang is. School, werk, vrienden, kunnen iets zijn wat ik (graag) wil onderhouden. Op zich genomen hoeft dat ook niet verkeerd te zijn. Tegelijk blijft echter in alles het belangrijkste: Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden. Als dit niet de hoogste plaats heeft, laat ik mijn overwegingen zwaarder wegen dan wat God ons in Zijn Woord voorhoudt.
Maarten Luther zei eens: “Hoe drukker ik het heb, hoe meer ik bid”. Bidden is voor een ware christen net zo onmisbaar als ademhalen. Maar voor veel christenen komt stille tijd en het gebed op de laatste plaats als ze het druk hebben. Er is een strijd gaande in je hart en gedachten. De Heere vraagt ons om op Hem gericht te zijn in alles wat we denken, zeggen en doen, terwijl de duivel zijn best doet om ons daarvan af te houden. Hij laat je druk zijn met van alles en nog wat, zodat je de Heere uit het oog verliest. Maar de Heere wil juist dat we eerst Hem zoeken, en daaruit leven.
In Matthéüs 6 vers 21 lezen we: Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. Het is van groot belang waar ik ‘mijn schat’ heb. Jij en ik kunnen hier heel veel woorden aan wijden; voornemens bij hebben, maar het komt op de praktijk van alledag aan. Van nature heb ik alle tijd en energie voor dingen van de wereld. Meningen van mensen en vrienden zijn soms zelfs belangrijker dan wat Gods Woord van mij vraagt.
De begeerte van mensen met een nieuw hart is, om wel in de wereld maar niet van de wereld te zijn. Augustinus heeft ergens gezegd: “Het ware genieten is alleen in de Drie-enige God”. Hoewel sociale contacten onmisbaar zijn en we taken hebben te vervullen, ligt er op de bodem van het hart de begeerte om naar Gods Woord te wandelen. De hunkering om de rust te vinden in Christus. Zoals de Bijbel het verwoordt, om honger en dorst te vinden in Christus.
Het Oude Testament spreekt over Henoch, die midden in het leven stond, hij had zonen en dochters. Een (druk) gezin met alles wat erin speelt. En toch staat er over hem in Genesis 5 vers 22: En Henoch wandelde met God. Hij betrok de Heere bij elk onderdeel in zijn leven.
“Je tijd is zo kostbaar. Je hebt een eeuwigheid voor je. Toen God je schiep, heeft Hij je voor een eeuwigheid gemaakt. Hij gaf je hier de tijd om je voor te bereiden op de eeuwigheid en je eeuwige toekomst hangt af van het gebruik van je tijd”(Jonathan Edwards).
Ds. A.A. Brugge is hoofdredacteur van Daniël