Het is een indrukwekkend moment als een schuldbelijdenis aan de gemeente bekend wordt gemaakt. Misschien heb je wel eens geprobeerd om je in die persoon te verplaatsen. Hoe zou dat voelen als je naam wordt genoemd en dat je een bepaalde zonde hebt beleden? Het lijkt dan wel zo mild als het geheim kan worden gehouden.
Waarom is eigenlijk de schuldbelijdenis? Er is een zonde begaan. Door de overtreding van één van Gods geboden, heeft iemand schuld. En dat moet worden verzoend. In de eerste plaats moet het worden verzoend door God. Maar het moet ook weer goed worden met de mensen die het betreft. En om tot die verzoening te komen, is belijdenis van schuld nodig. Een duidelijk voorbeeld vind je in Psalm 51. Salomo vat het kort samen in Spreuken 28:13 Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen. Nu zijn er verschillende situaties. Het kan zijn dat een zonde verborgen is. Dan is het te hopen dat die zonde ook verborgen blijft. Want niemand is er mee gediend als dat openbaar wordt. Sterker nog: je mag dat niet openbaar maken, want dan zou je de naam van die persoon schade toebrengen. Moet de zonde dan maar doorgaan? Nee, degene die te weten komt dat die persoon die zonde doet, moet hem of haar daar op aanspreken. Helpt dat niet, dan moet volgens Mattheüs 18:15-16 iemand worden meegenomen.
Zo kan uiteindelijk de kerkenraad erbij betrokken worden. Hopelijk luistert die persoon. Dan heb je iemand behouden. En dan kan alles verborgen blijven. Dat is natuurlijk anders als een zonde bij veel mensen bekend is. Op sommigen heeft het misschien wel een aantrekkelijk effect. Anderen
spreken er juist schande van. En zo komt er verwarring in de gemeente en wordt de naam van
de Heere onteerd. Ook dan kan er een taak liggen voor een gemeentelid om met deze persoon te
spreken. Bijvoorbeeld als het een bekende betreft. Maar omdat de zonde openbaar is, kan de
ergernis alleen worden weggenomen als de zonde openbaar wordt beleden. Daarom ligt hier een
verantwoordelijkheid bij de kerkenraad. Want deze heeft vanwege het ambt het opzicht over de
gemeente. De kerkenraad heeft ook de verantwoordelijkheid om al dan niet toe te laten tot het
doen van openbare schuldbelijdenis. Zo wordt een openbare zonde ook openbaar beleden.
Zoals ik al schreef, is het goed om eens bij deze dingen stil te staan. Nog een paar vragen om over
door te denken. Hoe ernstig is voor jou de zonde? Mogelijk voel jij de zonde niet als een probleem. Laat je gezeggen door Gods Woord. Voel je aangesproken, als je geweten spreekt. Laat dat je brengen bij de Bijbel met het gebed om gehoorzaamheid en leiding van de Heilige Geest. En je weet: wie met één vinger naar een ander wijst, wijst er met vier naar zichzelf.
Hoe belangrijk is voor jou de heiligheid en de eenheid van de gemeente? Ik hoop dat ook jij een positieve bijdrage levert en mee helpt om het welzijn van de gemeente te bevorderen. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar het is wel een gave als je deze verantwoordelijkheid ziet en als je je daarvoor mag geven. Je gemeente heeft jou nodig.
Ben jij vergevingsgezind? Als een schuldbelijdenis wordt bekend gemaakt, wordt ook aan jou gevraagd om aan die persoon barmhartigheid te bewijzen. Dat zo iemand zich (weer) opgenomen
voelt in de gemeente. Zo zie je dat de gemeente een belangrijke taak heeft. Bovenal mag het je
gebed zijn dat zo iemand verzoening ontvangt bij de Heere. Wat kunnen we elkaar beter toewensen!
ds. G.W.S. Mulder