Gedurende de rit worden de rode lichten voor mij steeds meer en zie ik mijn aankomsttijd langzaam opschuiven, totdat hij op 8.58 staat, mijn hart gaat nu toch wat sneller kloppen. Om precies negen uur kom ik (wat verdwaasd) binnenrennen. “Wil je mee naar de weekopening of alvast boven even bijkomen?”. Ik kies ervoor om naar de weekopening te gaan. Ik verwonder mij hoe er in alle rust de week wordt geopend. De filestress zakt langzaam weg en er komt plaats voor Gods Woord. Dankbaar dat ik aan het werk mag gaan op een plek waar de Bijbel elke dag opengaat.
Na de weekopening ga ik naar boven, het Jeugdbond domein. Er hangt een fijne, gemoedelijke sfeer. Mijn oog valt op de boekenkast tegen de muur, verschillende thema’s vallen op: media, opvoeding, seksualiteit, een aantal dagboeken en een kastje met Bijbels. Ik realiseer mij dat ik midden in een gebroken wereld aan het werk mag gaan rondom actuele en kwetsbare thema’s die de jongeren van onze gemeenten raken. Even bekruipt mij het gevoel: kan ik dit wel? Tegelijkertijd besef ik mij dat ik het niet alleen hoef te doen. De Heere geeft mij een team met fijne collega’s om mij heen en bovenal geeft Hij mij Zijn Woord. Juist achter de schermen.
Dit geldt voor ons allemaal in ons werk met de kinderen van onze gemeenten. Misschien zie jij ook wel eens op tegen die inleiding of het voor de groep staan. Wat is het dan bemoedigend als je mag weten dat je het niet alleen hoeft te doen. Zoek Hem op, vraag Hem om hulp, juist achter de schermen!
Joline van den Ende