Annuleren

Zoek hier binnen onze website

Blog: Groot in het kleine

6_Blog

Met enige jaloezie kunnen kleine gemeenten kijken naar gemeenten waar veel kinderen en jongeren zijn. Soms zoveel, dat de clubs en JV’s per jaargroep worden georganiseerd.

Heerlijk, dat kinderen en jongeren zoveel leeftijdgenoten hebben om mee op te trekken. Dat ze in de kerk hun vrienden en vriendinnen kunnen kiezen en samen dingen kunnen ondernemen. Het is iets waar we dankbaar voor mogen zijn. Voor kleine gemeenten, in een grote stad of in regio’s waar weinig kerkelijk leven is, is het een heel ander verhaal. Regelmatig krijgen we vragen om met hen mee te denken. ‘We hebben nu tien kinderen in de leeftijd van 4-12 jaar en in een naburige gemeente zijn er vijf kinderen in die leeftijdsgroep. We willen zo graag iets voor hen doen in de kerk. Hebben jullie ideeën? Hoe pakken andere kleine gemeenten dit aan?’ Graag denken we met hen mee. Wat mooi, dat er in kleine gemeenten mensen zijn die blijven zoeken naar mogelijkheden om als gemeente een thuis te bieden aan kinderen en jongeren. Nood maakt vindingrijk, ook in zulke situaties. Tijdens een brainstorm op een jeugdwerkoverleg in een kleine stadsgemeente kwamen leidinggevenden op het idee om een bepaalde vorm van mentoraat toe te passen. Er waren te weinig jongeren om een JV te vormen. Ze woonden kilometers ver uit elkaar en gingen naar verschillende scholen. Behalve de zondagse diensten was er eigenlijk niets dat hen met elkaar verbond. Een jonge vrouw stelde voor om groepjes te vormen van jongvolwassenen met de jongeren die bij hen in de buurt woonden en af en toe iets leuks te gaan doen. Tijdens een preekbespreking op zondag konden ze elkaar met de hele groep ontmoeten. Ik was onder de indruk van het enthousiasme en de betrokkenheid die ik bij hen merkte. Het was hartverwarmend en ik kon me voorstellen dat hun plan zeker kans van slagen had. Met zoveel hartelijke betrokkenheid moet een kerk wel een thuis voor jongeren worden. Al is hij dan maar klein.

Gertrude de Regt

980