In de vijftien jaar tot 2032 kan er zoveel gebeuren. De Heere Jezus zal terugkomen, en misschien wel voor 2032. Er kan verdrukking of zelfs vervolging ontstaan. De onderwijsvrijheid kan verdwijnen. Er kunnen grote rampen of oorlogen uitbreken. De Heere kan een geestelijke opwekking geven. Deze ‘trendbreuken’ zijn wel benoemd, maar we zijn uitgegaan van een doorontwikkeling van de situatie zoals die nu in ons land is. Daar valt heel veel over te zeggen. Teveel voor in een workshop, veel teveel voor in een column. Helder is wel dat ‘het instituut’ kerk steeds meer onder druk zal komen te staan. De vanzelfsprekendheid is voorbij. Nieuwe generaties zullen zich bewuster aan een gemeente verbinden. Of niet… Hoe groot zullen onze gemeenten nog zijn in 2032?
Datzelfde geldt voor de Jeugdbond. Uiteindelijk is een kerkelijke jongerenorganisatie ook een instituut. Het is niet meer vanzelfsprekend dat je een Daniël-abonnement hebt, met een Koers-vakantie meegaat, de Jeugdbond steunt. Er zijn veel alternatieven. Lokaal kun je prima betrokken zijn, terwijl het landelijk verband je niets zegt. Ik wil daar niet over klagen. Het is een werkelijkheid, waarin we als Jeugdbond naar de uitdaging zoeken. Want we zijn ervan overtuigd dat we ertoe doen in de kerk. Het is onze missie jongeren aan de gemeente en aan Gods Woord te verbinden. Plaatselijk, regionaal en landelijk. Met het verlangen en de hoop dat de kinderen van de gemeente door Gods genade met Hem verzoend worden door het geloof in de Heere Jezus. Het zaad zal Hem dienen. Dat is nooit vanzelfsprekend geweest, maar op grond van Gods belofte wel vast en zeker.
Laurens Kroon