Het was op een zondag in de vakantie. We hadden een kerkdienst in ons vakantieland bijgewoond en een meisje uit de gemeente kwam koffiedrinken. Een jaar of 17 was ze.

Er gaat tegenwoordig haast geen dag voorbij of je leest in het nieuws wel iets over 'genderneutraliteit'. Dat gaat over alles wat te maken heeft met het geslacht 'man' en het geslacht 'vrouw'. Met 'genderneutraal' wordt bedoeld dat je het verschil tussen man en vrouw zoveel mogelijk onder het tapijt veegt. “Man? Vrouw? Het doet er niet toe”, zo zegt men dan. Sterker nog, men wil je doen geloven dat er niet zoiets bestaat als 'mannelijk' of 'vrouwelijk'. Men noemt dat 'stereotypen', of 'blauwdrukken' uit een ver verleden.

“Pas was ik, je oom, ook in een kerk. Daar was het ook zo druk. Daar stonden ze ook in de rij, net als hier.”

Toen ik kind was en wij op vakantie gingen, was het spel dat wij standaard in de auto deden ‘Ik ga op reis en ik neem mee…’ Wie aan de beurt was, noemde iets dat rijmde op wat er voor genoemd werd. Attributen die nooit vergeten werden: snorkel, boeken, spelletjes… Nauwkeurig werd gecontroleerd of we niks vergaten. Portemonnee, paspoorten, ANWB-kaart en dergelijke. Niemand zal tegenspreken dat een goede voorbereiding van de vakantie nodig en handig is. Als kind kwam in mijn lijstje ‘eerste behoeften voor de vakantie’ de Bijbel niet voor.

Sinds een aantal weken worden wij op het JBGG-kantoor vergezeld door een bijzondere familie. Elke ochtend, laten ze luidkeels weten dat ze er ook zijn. Het is een groep meeuwen. Je weet wel, zo’n groep vogels die je brutaal het brood uit de hand snaaien en die een huivering bij je oproepen als je in hun felle ogen kijkt. Als één familie is deze groep meeuwen neergestreken op het gebouw van de buren.

Het had zo’n mooie ontmoeting kunnen worden. We hadden net met een groepje +21 jongeren een gezang gezongen in de herdenkingskapel bij deze kerk. Helaas konden we de kerk zelf niet in, daar zou de dag erna een evenement gehouden worden. De kosteres is met een team vrijwilligers druk bezig om alles gereed te maken. Na een tijdje loopt ze op ons toe; een goed moment voor ontmoeting.

Een tijdje geleden was ik in de Sint-Jan in Gouda. We kregen een rondleiding langs de Goudse glazen, de enorme gebrandschilderde ramen in de kerk. Het is een wonder op zich dat die er nog zijn, vertelde de gids. In de oorlog zijn ze, in onderdelen verpakt in kisten, verstopt op allerlei plekken in de omgeving, zodat ze niet geschonden konden worden door het oorlogsgeweld. Wat een operatie moet dat geweest zijn. Nu staan ze weer op hun oude plek en vertellen ze hun kleurrijke verhaal.

Ik sta achterin de kerk. Langzaam druppelen alle jongeren met leidinggevenden de kerkzaal binnen. De een stil, de ander luidruchtig of misschien beter gezegd enthousiast. Ze zoeken hun plekjes of worden door mensen van de regelingscommissie naar hun plek gebracht. Het loopt tegen tien uur. De Bondsdag kan gaan beginnen. Maar helaas zijn nog niet alle verenigingen er. Een paar verenigingen hebben gebeld: ‘We zijn iets later. De afrit was ineens afgesloten’. Soms vraag je je af van wie de jongeren het hebben dat ze berichtjes niet lezen…

Afgelopen zondag was het moederdag. Maar voor christenen is het iedere zondag moederdag. Van de kerkvader Cyprianus is de uitspraak: “Wie de kerk niet als moeder heeft, kan God niet als Vader hebben”. Augustinus zegt het hem na, maar verandert de betekenis wel. Het gaat hem om de band van liefde die daar is waar de Geest werkt. Calvijn spreekt over de kerk als moeder “buiten wie geen heil is”.