“De beste wensen” is wat vaag. “Gezegend nieuwjaar” klinkt weer wat beladen. Als kind vond ik “Veel heil en zegen” indrukwekkend, maar ook wat moeilijk te begrijpen. “Gelukkig nieuwjaar” is de meest voorkomende, maar wat versta je onder dat geluk?
Ook vorig jaar hebben we elkaars handen geschud. Zonder eerst te ontsmetten. Zonder mondkapje. Op een paar centimeter afstand. Soms snipverkouden. In een klein zaaltje van de kerk en een volle huiskamer. Met gesprekken over vakantieplannen. Wordt het Oostenrijk, Frankrijk of toch Afrika? Een enkeling noemde schuchter een plaatsje op de Veluwe. Ook werd er uitgekeken naar feestjes en andere te verwachten hoogtepunten.
Lieten die gesprekken zien wat we onder een ‘gelukkig jaar’ verstaan?
Wie had toen kunnen denken hoe snel alles zou veranderen? Onze woordenschat is dit jaar razendsnel uitgebreid. Woorden als coronatest, quarantaine, anderhalve-metersamenleving en zelfisolatie vormden een groot deel van onze gesprekken. Persconferenties werden de hoogte- (of diepte)punten van de week. Een vakantie in eigen land de norm. Uitjes in de natuur de gewoonte. Eén keer naar de kerk een zegen.
Dit jaar wordt het wensen op anderhalve meter, wellicht met mondkapje. Via Whats-Appbellen of een Teamsmeeting. Wat moet je elkaar voor het nieuwe jaar toewensen? Weer een ‘gelukkig nieuwjaar’? Terwijl de toekomst zo onzeker is?
Verschillende psalmdichters doen het wel. Zoals de dichter van Psalm 146. Hij wenst niet alleen een ‘gelukkig jaar’, maar wijst op een ‘welgelukzalig leven’. Welgelukzalig is hij, die den God Jakobs tot zijn Hulp heeft, wiens verwachting op den HEERE, zijn God is. Dan vallen zorgen weg. Dan is de toekomst zeker. Want Hij heeft den hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat in dezelve is; Die trouwe houdt in der eeuwigheid.
Laten we elkaar dit geluk toewensen. Hardop of in gebed voor elkaar. Voor 2021. Midden in een crisis. Voor de Toekomst. Dan krijgt geluk Inhoud.
Leanda van Dam