Weet je wie dat ook heel duidelijk zei? Stefanus. Hij verweet de overpriesters en schriftgeleerden dat ze heel godsdienstig waren, maar dat ze ondertussen niets met Gods dienst te maken wilden hebben. Ze hadden namelijk wel allemaal wetten en regels, maar ondertussen hadden ze Jezus gedood! De wet, daar konden ze wat mee! Maar
Christus? Weg ermee! Terwijl Hij de wet vervuld heeft…
In een preek over deze geschiedenis zei een dominee waarschuwend tegen de gemeente: “In de hel wordt veel godsdienst gevonden.” Een diep schokkende gedachte.
In deze wereld zijn veel andere godsdiensten dan de onze. Valse godsdiensten noemen we die. En terecht. Maar weet je wat ook een valse godsdienst is? De wet omhelzen en Christus verwerpen. Dorre vroomheid, zonder een kloppend hart. Die godsdienst voert je mee naar de hel; misschien wel met een Bijbel in je hand.
Saulus is dat gaan inzien. Hij had plezier in de dood van Stefanus. IJveriger dan ooit tevoren is hij daarna op weg gegaan, om in naam van de godsdienst ware christenen ter dood te laten brengen. Totdat God ingreep. Totdat de
godsdienstige Saulus ging vragen wie de Heere is en wat Hij wil dat Saulus zou doen. Later zeg hij over zichzelf: “Ik was door en door godsdienstig. Maar nu leef ik niet meer zelf, maar Christus leeft in mij.” Saulus was niet langer godsdienstig. Hij kwam in Gods dienst.
En ik?
Frank van Putten