Anderhalf jaar geleden kregen we nieuwe buren. IJverig werd er geklust. Op een avond ging de bel. De buurman had een vraag. Blijkbaar had hij gezien dat er een ‘christelijk’ gezin naast hem woonde. Er moest nog een dakraam geplaatst en de klusser had alleen zondags nog tijd. Of wij daar bezwaar tegen hadden.
Lastig om zomaar zonder er over nagedacht te hebben uit te moeten leggen dat het er niet om gaat of het van ons mag. Als de buurman een dakraam plaatst terwijl ik in de kerk zit heb ik daar toch geen last van? Mijn normen en waarden hoeven toch niet die van mijn buren te zijn? Natuurlijk kon ik niet zeggen dat ‘de kerk’ het niet goed vond. Dan zou ik me voelen als een klein kind dat zich achter de rok van zijn moeder verstopt. Nee, de Heere wil het niet hebben. En de HEERE is heilig! Dat vergeet ik zo vaak. Daarnaast heeft Hij ons de tien geboden niet gegeven om ons te plagen. Het gaat om ons geestelijk welzijn. Maar hoe maak ik dat duidelijk aan mijn buren?
Waarom mag dat nu niet, waarom kan ik niet meedoen met alles en iedereen? Omdat ik, en jij hopelijk ook, het belangrijk vind wat God er van zegt. Omdat de Heere Jezus de straf betaalde, zich liet slaan en bespotten zodat Hij mensen die Hem verloochenen zalig kon maken. Daarom!
Linda Adriaanse