Uiteindelijk is er altijd wel een aanknopingspunt: in de actualiteit of juist in de geschiedenis. Zo ook dit jaar.
Een vakantie in Ierland confronteerde me met een stukje Ierse geschiedenis dat ik vaag wel kende, maar waarvan ik nooit de reikwijdte had beseft: de grote Ierse hongersnood in de 19e eeuw. Veroorzaakt door een serie mislukte aardappeloogsten en een nalatige Britse regering. Meer dan een miljoen Ieren stierven de hongerdood en nog eens enkele miljoenen emigreerden. Het is ongekend hoe vijf jaren van hongersnood hun stempel kunnen drukken op de geschiedenis van een land. Toen we een thema en een context zochten voor het Bondsdagverhaal, kwam het weer boven. Het is goed dat kinderen verhalen horen uit de geschiedenis. ‘Opdat wij niet vergeten…’ geldt niet alleen voor de geschiedenis van ons eigen land. De geschiedenis herhaalt zich immers vaak. Op dit moment zijn het weer andere werelddelen die zuchten onder de honger. Wie verhalen leest over mensen die echt honger lijden, wordt niet vrolijk. Je wordt vanuit je welvarende leventje deelgenoot van een andere wereld. Van schrale armoede, vuilheid, ziekte, dood, ellende. Al lezend denk je: is dit niet te heftig voor kinderen? Je krijgt de neiging de scherpe kantjes eraf te halen. Maar het was (en is) wel een realiteit waarvoor je je ogen niet mag sluiten. Het confronteert je met onze eigen overvloed. Dus wordt het een verhaal over een aangrijpende werkelijkheid. Maar toch niet zonder hoop. “Kom eens kijken!” is het thema van de Bondsdag. Filippus had Jezus ontmoet. Wie Hem ontmoet, kan niet zonder hoop door het leven gaan. Toen niet; en nu ook niet.
Gertrude de Regt