Utrecht, maandag 18 maart 2019. Aanslag op het 24 oktoberplein. Heftige gebeurtenis, zeker voor onze kinderen. School dicht. Allemaal naar huis. Veel politie. Helikopters. Oudere kinderen die roepen: “Er loopt iemand met een geweer rond”. Wat een impact voor kleine kinderen…
Bij het avondeten was dit natuurlijk het gesprek. Ik bad aan tafel. Ik vroeg of de schutter gevonden en gearresteerd mocht worden. “Zijn verdiende loon”, dacht ik, hoewel ik dat niet uitsprak. ’s Avonds brachten we de kinderen naar bed. Ze bidden ook altijd zelf een vrij gebed. Ook de kinderen noemden de aanslag in hun gebed. De dader was inmiddels gepakt en ik vertelde dat opgelucht aan de kinderen. De kinderen, hoewel hevig geschrokken van alle dingen, baden: “Heere, wilt U zorgen dat de schutter de Heere Jezus mag kennen”.
Wat een les. Jezus zei tegen de zonen van Zebedeüs: Gij weet niet van hoedanigen geest gij zijt. Hij, Die nooit onrecht deed, maar wel veel onrecht en haat ontmoette, sprak: Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te verderven, maar om te behouden.
Vuur van de hemel. Wraak! Maar Jezus leert een andere weg. Vergeving. Niet goedkoop, want het kostte Hem Zijn leven. Johannes heeft het door Gods genade wel geleerd om te bidden zoals Jezus deed. In Handelingen lezen we dat Hij bidt. Voor Samaritanen. Om vuur van de hemel? Nee, om de Heilige Geest! O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk.
Dirk-Jan Nijsink