Vragen waar de anonieme zender mee worstelt. Vragen waar veel jongeren (en ouderen) mee worstelen. Eén vraag lichtte het meest op. “Wat is de zin van mijn leven, meneer?” Deze vraag heeft een reden, een diepere oorzaak. Het maakt deel uit van een interne worsteling van een jongere. De reden dat deze jongere de vraag stelt, kan onderdeel zijn van een diep verdriet. Misschien voelt deze jongere zich wel eenzaam. Misschien zijn er veel tegenslagen in zijn of haar leven gekomen. Wat moet ik hierop antwoorden? Is er wel een antwoord te geven?
Ik moet denken aan de Westminster Catechismus. Daar wordt die vraag ook gesteld, zij het met andere woorden: “Wat is het voornaamste doel van de mens?”
Het antwoord is duidelijk. “De verheerlijking van God en het eeuwig verheugen in Hem.” Genade, wedergeboorte is nodig om de Heere te verheerlijken in ons leven en om ons straks eeuwig in Hem te verheugen. Dat is pas echte vreugde. Wat kan dit voor jongeren moeilijk ‘tastbaar’ zijn. Ervaren jongeren dat de Heere er is? Hebben wij als leidinggevenden en ambtsdragers oog voor de vragen van jongeren? Hoe gaan we met hen om? Ik zou het hen graag willen zeggen: Jouw leven heeft zin, want je Schepper heeft je behoud op het oog! Het is goed om de Heere te dienen, alleen dat geeft je echte vreugde.
Jongeren worden op onze weg geplaatst. We mogen een poosje met hen meelopen. Kwetsbare jongeren, verdrietige jongeren, beschadigde jongeren, zoekende jongeren. Als deze vraag naar boven komt, zijn wij verantwoordelijk voor een pastoraal antwoord. Laten wij dan maar ons best doen om een antwoord te geven. Ook als het ons even niet uitkomt
Jeroen Kriekaard