Hoewel ik er zelf nooit één gehad heb, vond ik het er als kind altijd wel gezellig uitzien. Zo’n winters huisje met allemaal deurtjes waarachter een verrassing zat. Meestal was het niet meer dan een chocolaatje. Tot voorkort in elk geval, want inmiddels bevatten de kalenders ook andere dingen: per dag een onderdeeltje van Barbie, Lego of Playmobiel - voor kinderen; of een flesje bier, een beautyproduct, een electronicacomponent - voor volwassenen. Apart eigenlijk, dat deze producten nog steeds de naam ‘advent’ dragen. Behalve aftellen naar Kerst heeft het weinig te maken met ‘adventus’: de verwachting van de komst van de grote Koning.
Er zijn ook adventskalenders die zich positief onderscheiden. Het zijn kalenders die juist zijn bedoeld als middel om met kinderen te praten over waar het nu echt om gaat bij Advent en Kerst. Een kalender waar kinderen elke dag een stukje van een verhaal lezen met een link naar Advent. Vragen en opdrachten bij de Bijbel. Een slinger met kaartjes die je om kan draaien, zodat je elke dag een stukje van de kerstgeschiedenis leest. Want Advent is: uitzien naar een Verlosser voor onze zonden. Zijn komst naar deze wereld was een bittere noodzaak.
Intussen is ons leven in feite één grote adventskalender. Elke dag wordt er een kalenderblaadje omgedraaid en zijn we weer een dag dichter bij de komst van de Koning. We tellen af, ook als straks de kerstdagen weer achter ons liggen en we een nieuwe agenda in gebruik nemen. De deur naar het nieuwe jaar gaat open en we weten niet wat er achter zit. Eén ding blijft zeker: ook in 2019 brengt elke nieuwe dag ons weer dichter bij de komst van Christus. Laten we, door Gods genade, elke nieuwe dag mogen beginnen met dit verlangen: kom, Heere Jezus!
Gertrude de Regt