Jongeren leven in een donkere tijd. Maar Kerst laat het licht vallen op de geboren Zaligmaker van zondaren. Simeon noemde Hem een Licht tot verlichting der heidenen.
Hebben christenen een beter leven dan andere mensen? Doen christenen het beter dan anderen? Het antwoord van een catechisant raakte mij diep: “Ik weet niet of ik wel christen wil zijn, ik zie namelijk niet dat het leven van echte christenen beter is of dat ze betere dingen doen.”
9 november 1938. In Duitsland vond één van de heftigste pogroms plaats tegen de Joden sinds de Middeleeuwen. Duizenden ruiten van Joodse winkels sneuvelden, honderden synagogen gingen in vlammen op en tientallen Joden werden gedood. Deze gebeurtenissen staan bekend als de ‘Kristallnacht’. Dit geweld werd door de staat georganiseerd. Het was één van de voorbodes van de holocaust, de moord op zes miljoen Joden in concentratie- en vernietigingskampen
Het jaarthema van de Jeugdbond is ‘Hier spreekt God’. Het is mooi als jongeren de gemeente als hun thuis ervaren, maar de kern is dat ze in de gemeente de stem van God horen. Dáár draait het om. Daarover gaat het jaarthema 'Hier is God'.
Halloween is zichtbaarder dan ooit. Door heel Nederland zie je allerlei 'versieringen'. In winkels, restaurants, maar ook in voortuinen van huizen. Wat moet je daar nu mee? Hoe ga je daar als christenjongere mee om? De Jeugdbond stelde die vraag aan Jos Kardol.
Dit jaar is een Rembrandtjaar. Er is veel aandacht voor de meester-schilder uit de Gouden Eeuw. Dit jaar is het 350 jaar geleden dat Rembrandt overleed. Hij overleed 4 oktober 1669. Rembrandt heeft heel veel schilderijen en etsen van Bijbelverhalen gemaakt.
Afgelopen week werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Een harde les, maar een les die ik graag door wil geven. Het is een les voor elke leidinggevende, maar vooral voor elk gemeentelid.
Je hebt het misschien al gelezen in de krant. Een paar weken geleden kondigde Gertrude de Regt haar vertrek aan bij de Jeugdbond. Na de zomervakantie gaat ze aan de slag op het Hoornbeeck College in Gouda. Na 17 jaar verlaat ze de Jeugdbond. Natuurlijk vinden wij het jammer dat een ervaren collega onze organisatie gaat verlaten. Maar we gunnen haar deze nieuwe uitdaging natuurlijk van harte. Het is mooi om te zien dat ze haar passie voor kinderen en jongeren vasthoudt.
Van tijd tot tijd moeten we het met elkaar hebben over de dingen die zo gewoon zijn geworden dat we er nooit over praten. Een van deze dingen is het spreken van de Heere in de kerk. We vinden het gewoon, maar dat is het nu juist niet.
Elke drie jaar vergadert de Generale Synode van de Gereformeerde Gemeenten. Dan worden op landelijk niveau de belangrijke zaken van onze gemeenten besproken. Ook het jeugdwerk komt aan de orde. Vaak is er een goede bezinning op het verbinden van jongeren aan de gemeente en aan het Woord van God.
Als het goed is, komt het rapport van de Jeugdbond D.V. 9 of 10 oktober aan de orde. Voor mannelijke gemeenteleden die betrokken zijn op jeugdwerk heel aardig om mee te maken. De directeur van de Jeugdbond wordt gewoonlijk gevraagd om aan te schuiven en een toelichting te geven op (de vragen naar aanleiding van) het rapport.
“Wáárom?” Indringend klinkt de vraag van de HEERE aan het adres van Israël. “Waarom hebt gij dit gedaan?” Het klinkt bewogen en verdrietig. Het is een woord, dat vol is van gekrenkte liefde. De HEERE had als een Vader het beste voor met de ‘kinderen Israëls’. Hij hield Zijn verbond. Dat had Hij beloofd. Maar zij hielden geen woord en deden niet wat ze moesten doen.
Kuddegedrag is nu niet meteen een positief woord. Wij zeggen dat van mensen die als een ‘kip zonder kop’ de meute volgen. Gewoon als domme koeien doen wat anderen doen. Maar misschien is er ook een andere kant. Kan kuddegedrag een positieve lading krijgen?