Annuleren

Zoek hier binnen onze website

Blog: Geloofwaardig uit de mond der kinderen

20180406_141138

‘Waar denk je aan bij zwart?’. Als snel komen we bij verdriet, angst, donker en zonde. En dan rood: ‘bloemen’ roept de een, ‘bloed’ roept de ander. ‘Ja, bloed van de Heere Jezus’. Zo gaan we alle kleuren af: wit, geel, groep en blauw. De groep weet ze allemaal te raden en we praten er kort over door. Wat zijn ze puur! Ik moet denken aan Psalm 8: ‘Uit den mond der kinderkens … hebt Gij sterkte gegrondvest’. Wat leeft er in deze jongeren? Spannend om een gastles te geven op een school voor speciaal onderwijs, maar bijzonder verrijkend.

Door Sjaak Jacobse

Enigszins gespannen rijd ik naar Barneveld. In een spontane bui heb ik toegezegd om naar Barneveld te komen om samen met de kinderen van de Rehoboth-school hun project voor Geloofwaardig onderwijs af te ronden. Wat maakt dat ik het spannend vind? Als Jeugdbonder optreden in Barneveld? Nee, dat doe ik graag. Ik zal het eerlijk toegeven: wat spanning opriep was vooral dat de Rehoboth-school een speciaal onderwijs school is. Hoe zullen deze kinderen en jongeren reageren? Lukt het om bij hen aan te sluiten? Kan ik hen iets meegeven zonder over hun hoofden heen te praten?

Rond 13:30 kom ik aan bij de school. Even het scherm aan de praat krijgen en boxjes eraan koppelen en ik ben er klaar voor. Dan stromen de jongeren binnen. De een heel spontaan: ‘he, meneer, hoe is het?’, een ander kijkt naar de grond. Er zitten kerels bij die even lang zijn als ik en kinderen die door een stoornis heel klein gebleven zijn. Sommigen zitten in een rolstoel en anderen komen rennend de groepsruimte in. En toch, in alle verscheidenheid een prachtig geheel van mooie, bijzondere mensen die op elkaar gericht zijn.

Als insteek kies ik voor het thema doofheid en het elkaar niet kunnen begrijpen. Dat blijkt een schot in de roos. Ook deze jongeren voelen zich soms niet begrepen omdat anderen zich niet aan hen aanpassen. Het verhaal van Samuël uit Nigeria die dankzij CBR-Effata leert communiceren, komt binnen. Een flink gedeelte van deze groep heeft ook gebarentaal geleerd. Dit als extra middel om te communiceren als woorden even niet lukken. Dankzij een dove zus, kan ik ook gebarentaal. 'Ja, echt? doe dan'. We testen elkaar even uit. Kan hij het echt? Wat zeg ik dan? Ik zie pretlichtjes in hun ogen. 
Mooi is ook de manier waarop ze aangeven hoe belangrijk het is om de Bijbel te kunnen begrijpen en hierover te kunnen praten met mensen die de Bijbel begrijpen én hen kunnen begrijpen. Dát waarderen ze zo aan school. Zij kunnen heel goed voorstellen hoe belangrijk het is voor CBR-Effata om een dovenpastor te hebben.

Na het filmpje over CBR-Effata en een gesprek hierover met de groep is het tijd voor hun hoogtepunt van de middag. Ik mag met hen een puzzel maken om de opbrengst van de schoolactie in ontvangst te nemen. Zes jongeren mogen een puzzelstukje aanleveren. Natuurlijk begrijpt ‘meneer Jacobse’ er niets van en helpt de hele groep om de stukken op de goede plek te krijgen. ‘Nee, niet daar, die moet dáár…’. En later staat het prachtige bedrag op het bord van veertienhonderd tweeëndertig euro en nog wat centen. Ja ook de centen worden geteld. Dan is het tijd om de groep (en hun ouders hartelijk te bedanken). Ik heb voor elke jongere ook iets speciaals meegenomen: een armbandje uit Afrika. (Met dank aan onze collega’s van Bijzondere Noden). Dit armbandje heeft een boodschap van geloofwaardig onderwijs. Het is gemaakt door vrouwen in Zuid-Afrika om het evangelie uit te leggen aan mensen die niet kunnen lezen. Het armbandje is opgebouwd uit een reeks kleuren. Mooi om deze methode ook op deze groep toe te passen. ‘Waar denk je aan bij zwart?’. Als snel komen we bij verdriet, angst, donker en zonde. En dan rood: ‘bloemen’ roept de een, ‘bloed’ roept de ander. ‘Ja, bloed van de Heere Jezus’. Zo gaan we alle kleuren af: wit (genade, vergeving), geel (wandelen in het licht), groen (leven voor God) en blauw (gericht op de hemel) volgen elkaar op. De groep weet ze allemaal te raden en we praten er kort over door. De Bijbelse boodschap in een notendop: zwart + rood = wit. Ik moet denken aan Psalm 8: ‘Uit den mond der kinderkens … hebt Gij sterkte gegrondvest’. Wat leeft er in deze jongeren? 'Heere, U weet het!'
En uiteraard krijgt iedereen zo’n mooi polsbandje. Apentrots lopen ze de groepsruimte uit. Buiten maken we nog een officiële foto met de hele groep erbij: ‘pas op hoor, dat de stukjes niet af het papier waaien’ vertrouwt de jongen die de puzzel vasthoudt mij toe. Daarna ga ik weer terug naar Woerden.

Wat een mooie ontmoeting met deze pure en oprechte jongeren. Ik rijd stil en verwonderd naar kantoor, geraakt door hun eerlijkheid, de manier waarop ze open reageren op kernvragen uit de Bijbel en hun betrokkenheid op jongeren ver weg in wij zij zich herkennen. Dit was echt een ontmoeting met Geloofwaardig onderwijs. God gaat door met Zijn werk. Hij schakelt hier mensen voor in. Wat een mooi beroep hebben de leerkrachten die zich, ondanks alles wat dit van hen vraagt, zich voor deze kinderen en jongeren mogen geven. En ik ben dankbaar dat ik heel even een stukje op hun pad heb mogen meelopen.

267