Heel wat sportieve activiteiten wisselen elkaar af. Van klompenrace tot volleybal en van badminton tot levend ganzenbord. Samen eten, samen zingen en samen bidden. Slapen, of juist niet. Er wordt genoten en dat is heerlijk om te merken! Je leert elkaar op verschillende manieren kennen, heel leerzaam.
In deze dagen van ontspanning en ontmoeting is er ook ruimte voor bezinning. Tijdens ons weekend denken we met Bijbelstudies na over de Psalmen. Wat zeggen de Psalmen ons in deze tijd? Vanaf onze picknicktafel buiten kijk ik rond. Een geopende Bijbel op de andere tafels buiten. Een ander groepje zit wat verderop in het gras, de Bijbel in het midden van de kring. Leerzaam, om in een klein groepje met je leeftijdsgenoten na te denken over Gods Woord.
Terwijl we nadenken over Psalm 23, zwelt langzaam muziek op vanuit het naastgelegen oord. Lampen flitsen voor de ramen, vage schimmen zijn te zien achter het glas. Er klinkt gejoel uit het huis. Verdwaasd kijken mijn groepsgenoten op. De aandacht voor de Bijbelstudie is plotseling weg. We kijken elkaar aan en glimlachen wat schaapachtig, terwijl de leiding probeert het gesprek vast te houden. Tot op zekere hoogte is dat vergeefse moeite. Helaas.
Mijn ogen worden ook getrokken naar dat kampoord, grenzend aan ons terrein. Ik probeer bij de woorden van de leiding te blijven, maar het gaat niet zo makkelijk als dat ik dacht. Ik zie de jongelui in dat andere huis. Ze lachen, dansen, zingen.
Mijn gedachten dwalen af. Ik denk na over de verschillen tussen hen en ons op éénzelfde terrein. Bij ons is het stil en rustig, bij hen klinkt muziek en vrolijkheid. Wie is er eigenlijk het beste af? We lezen weer verder in de Psalm van David: De Heere is mijn Herder. Mij zal niets ontbreken. (…) Al ging ik ook in het dal van de schaduw des doods. Ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij. Uw stok en Uw staf die vertroosten mij.
Opeens weet ik het antwoord op mijn vraag. David is het gelukkigst!
Annerinda Hardenbol