“Wat zou jij doen als je wist dat je morgen zal sterven?” Redacteur William stelde deze vraag aan Elza-Marie en Wendelina (blz. 19). Zelf dacht ik na over mijn eigen antwoord. Wat zou ik zeggen, als deze vraag aan mij gesteld werd? Je hoeft niet per se oud te zijn, om te sterven, daar herinnert een gebeurtenis uit mijn jeugd mij aan.

Voorafgaand aan de dienst, delen we u mee, dat is overleden in de leeftijd van tweeëntachtig jaar…” Misschien schrok je toen vervolgens de naam van een bekende, een jonge moeder, een kind werd afgelezen. Bij een lang ziekbed zagen we de dood misschien aankomen en als de naam van een oudere afgelezen wordt, schrikken we niet eens op. Herken je het, dat we de dood zo makkelijk op afstand kunnen houden? Totdat het opeens je eigen gezin betreft. Mevrouw Terlouw maakte het, heel plotseling en onverwacht, mee.