Het gebeurde op een vrijdagmiddag. Het was rustig op kantoor. Echt zo’n middag waarop je even lekker je werk kunt doen. Plotseling klonk een harde dreun. Het werd al snel duidelijk dat er een ongeluk was gebeurd op de bouwplaats vlakbij. Daar werd het oude stadhuis van Woerden gesloopt, om er iets nieuws voor te bouwen. Een van de verdiepingen was ingestort en een bouwvakker was eronder bedolven. Hij heeft het niet overleefd. Toen ik vanochtend langs de bouwplaats reed, was het werk weer in volle gang. Heftig voor die bouwvakkers, om weer aan de slag te moeten op de plaats waar een van je maats is verongelukt. De plannen voor een nieuw stadhuis krijgen zo ook een zwart randje. Er komt waarschijnlijk iets moois voor in de plaats, maar het heeft wel wat gekost. Het bouwen van iets nieuws brengt risico’s en gevaren met zich mee. Het is goed om daar alert op te zijn. Niemand had in de gaten hoe slecht het bouwwerk was, tot het te laat was.

De laatste tijd worden we vaak opgeschrikt door heftige gebeurtenissen, aanslagen in Londen, Syrië en Turkije. Maar ook hongersnoden in Somalië, Soedan en Ethiopië. De beelden die hierbij naar buiten gebracht worden, laten mensen zien die een schuilplaats zoeken. Een plaats waar ze veilig zijn en waar ze kunnen overleven.

Het is een bekend refrein. Je hoort het in veel varianten. We kijken elkaar eens aan en zeggen: “Tjonge jonge, je hebt gelijk, wat errug. Ja, dat waren nog eens tijden. Nou nou”. En we knikken en gaan over tot de orde van de dag. Het is weer eens gezegd: vroeger was het toch echt beter. Het valt mij op hoe vaak we in onze gemeenten praten over de ‘teruggang’. Twee voorbeelden van de afgelopen weken: “Weet je hoeveel mensen er vroeger in Rotterdam in onze kerk zaten? En nu nog een handje vol. Het wordt hier allemaal minder”. In een andere gemeente ving ik het volgende gesprek op: “jij zit nu met een handje vol op de jeugdvereniging, maar in mijn tijd gingen we nog met z’n veertigen op kamp. Nee, die tijden komen echt niet meer terug.”

Filmpjes op internet. Je kunt je dag ermee vullen. Ik probeer het te voorkomen. Maar soms ontkom je er niet aan. Pas zag ik een filmpje van enkele verslaggevers die hélemaal in extase raakten toen hun voetbalclub een wedstrijd won. Het schokte me. Er werd zelfs over een wonder gesproken. Uit hadden ze met 0-4 verloren, maar thuis wonnen ze de wedstrijd met 6-1. Door naar de volgende ronde. Nogal wat jonge lezers zullen nu wel weten welke wedstrijd ik bedoel.