Eens begon de tijd, op een woeste, lege aarde. Gods machtwoord klonk. Daar zij licht. Vanaf toen kreeg alles wat leeft een door God bepaalde tijd op aarde. Het eerste wat Hij schiep, laat zien wat ons doel is op aarde. Licht ontvangen en Licht laten schijnen, voor God en de mensen.
Tijd is een genadegift van God. Hij schiep de tijd en maakte de eerste klok, het Licht zelf. Overdag licht, ’s nachts duisternis. Ingewikkelder was het niet. Hij versierde de nachtelijke hemel met maan en sterren. Overdag voelde je de stralen van de net geschapen zon, zonder erdoor te verbranden. Adam en Eva kregen geen ingewikkelde opdracht, toen zij als eerste mensen werden geschapen. Ze mochten hun tijd vullen met het zorgen voor de aarde en het vervullen ervan. Ze mochten eten van de bomen die God hen gaf. Ze konden God in de ogen kijken, er was geen afstand.
Tot dat ene moment aanbreekt, waarop Adam en Eva het Licht inruilen voor de duisternis, via hun oren, ogen en mond. Vanaf dat moment zitten ze met dodelijke ketens vastgebonden aan hun eigen bestaan. De tijd is toen besmet geraakt met de dood zelf. Leven is voortaan tijdelijk en heeft de eeuwige dood tot gevolg. Ben jij beter? Het kan soms zo voelen. Dat bewijst dat er duisternis is in ons… Of heb jij de duisternis buiten weten te houden? Nooit je tijd gebruikt om Gods gebod te overtreden, al was het maar één gedachte?
Hoe gebruik ik mijn tijd? Jij en ik hebben de opdracht om het korte poosje hier te gebruiken ter voorbereiding op de eeuwigheid. Heeft de eeuwigheid plaats in jouw leven? Staat het bovenaan je prioriteitenlijstje? Is het zoeken van het Koninkrijk ook daadwerkelijk het belangrijkste in je dagplanning? Tijd is leven, eeuwigheid is eeuwig leven. Eeuwig leven, in het Licht óf in de duisternis. Wat is jouw eindbestemming?
Matanja van Koeveringe