Een kwartier na aankomst thuis haast ik me echter opnieuw op weg. Onze lokale evangelist zit zonder water en daarom moet ik hem en zijn vrouw even helpen de noodvoorraad op peil te brengen. Zeker vijfentwintig flessen met een inhoud van vijf tot tien liter staan in hun tuin geduldig op mij te wachten. Omdat de hoeveelheid water in mijn huis ook weleens beperkt kan zijn, besluit ik naar de bron te rijden. Daar is water in overvloed. Het is gratis en (in tegenstelling tot het kraanwater) goed drinkbaar ook. Terwijl ik al bukkend de lege flessen onder de heldere stroom houd, gaan mijn gedachten de vrije loop…
Problemen met water hebben dit jaar al veel van m’n kostbare tijd opgeslokt. Zo kwam er het afgelopen jaar soms geen druppel uit mijn kraan, terwijl de watermeter een verbruik van honderdduizend liter per maand aangaf… “Ben je soms een wasstraat begonnen?”, vroeg de mevrouw van het waterleidingbedrijf verbaasd toen ik het probleem daar ter sprake bracht. Nee, die wasstraat was er niet. Een illegale aftakking van mijn waterleiding lag er helaas wel. Het kostte het nodige speurwerk om daarachter te komen, maar toen kon het probleem wel verholpen worden. Terwijl ik één voor één de flessen onder het stroompje houd, weet ik het weer: ook in die alledaagse dingen zorgt en voorziet de Heere.
Ik draai de laatste dop dicht en zoek een leeg plekje in de auto waar ik de laatste flessen kan neerzetten. Met een wagen vol water kan ik weer op stap. Deze bron is eigenlijk een prachtig plekje. Hier geen waterproblemen, maar een onophoudelijke stroom. Ook als ik wegrijd, blijft het water stromen. Er staan alweer nieuwe mensen klaar om hun flessen te vullen. Iedereen mag hier bijtanken. Ook al gebruik je honderdduizend liter, je krijgt van niemand de rekening gepresenteerd. Misschien moet ik vaker naar dit plekje gaan. Hier verdwijnen aardse waterproblemen als sneeuw voor de zon. Zeker wanneer je denkt aan Jezus’ Naam: Levensbron.
“Stroom van levend water,
kom en maak ons rein.
Stroom van levend water
dat reinigt het hart en de ziel.”
Gerdine Zoeteman