Met een dik vest aan en mijn laptop op schoot, heb ik me op de bank genesteld. Links en rechts van mij zie ik afwisselend donkere en lichte wolkenpartijen voorbijtrekken. Af en toe laten ze hun vochtig goedje ongenadig neerkomen rond dit prachtige plekje. Ook het fluitende geluid van de wind zorgt voor natuurlijke achtergrondmuziek. Het is heerlijk om weer even te genieten van dit Hollandse landschap. Een nog groter voorrecht is het om na bijna twee jaar familie en vrienden weer te ontmoeten en samen naar de kerk te kunnen.

“Wat een vies weer is het toch.” Een veel gehoorde uitspraak tijdens regen. Ik kom er steeds meer achter hoeveel het weer invloed heeft op ons humeur. Toch vind ik geen reden om het weer ‘vies’ te noemen zodra je er nat van wordt. Eerlijk is eerlijk, ook ik keek na deze winter uit naar de warme zonnestralen. Ik houd van de zon en de lange dagen. Ik ben vast ook niet de enige die stiekem baalt dat we het weer van vorig jaar zomer niet hebben. 

Het is donderdagmiddag kwart over één, de eerste week na de zomervakantie. De klassendienst heeft net de geschiedenisboeken uitgedeeld. Enthousiast worden de boeken doorgebladerd. Hier en daar stoot iemand zijn buurman aan, om hem te wijzen op een bepaalde afbeelding. Geduldig wacht ik tot het geblader minder wordt. Steeds meer leerlingen zijn uitgekeken en zoeken de eerste bladzijde op. Na even wachten kijken tweeëntwintig paar ogen mij verwachtingsvol aan. Het is de eerste geschiedenisles in groep 8.

Het is een vast ingrediënt van de Koersvakantie: zingen. In de natuur of juist midden in de stad. Om geld op te halen voor de kampactie of om de dag af te sluiten rond het meeneemorgeltje. Dat zingen van essentieel belang is bleek ook weer tijdens een kamp een aantal jaar geleden.

Een tijd terug kwam ik interessante informatie tegen over verlichtingsdenkers en de watercyclus. De tijd na de middeleeuwen wordt de verlichting genoemd omdat toen belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen werden gedaan.

Een paar jaar geleden waren onze pubers fan van Coca-Cola. Om mij te testen hadden mijn kinderen op een avond een aantal glazen van verschillende soorten cola ingeschonken en ik moest dan proeven welke de echte cola was.

“Oh… echt?!” Vol verbazing en verontwaardiging slaat Erditi een hand voor z’n open mond. Een kalf in plaats van God… Vreselijk! Dat dit indruist tegen alles wat God geboden heeft, weet Erditi maar al te goed. Deze weken dachten we na over Gods verbond met Israël. We bespraken de Tien Geboden, waarin God verbondstrouw vroeg van Zijn volk. En nu dit… Een gouden dier aanbidden als god. Sommige kinderen moeten er gewoon een beetje om lachen.

Ik heb er nogal wat. Wat is waarheid en wat is leugen? Wat is echt en wat is vals? Ik zoek naar antwoorden en vaste grond onder mijn voeten. In een wereld vol onzekerheid, gebrokenheid en twijfel, zoek ik een sterke basis voor mijn leven.

In gedachten loop ik een rondje door ons huis. Mijn oog valt op een oud schoolbankje dat dienstdoet als knutseltafeltje voor onze kinderen. Hoe oud zou dit bankje zijn? Hoeveel kinderen zullen hieraan met het puntje van de tong uit hun mond, gezwoegd en gezweet hebben?

Het idee van onderwijs is dat de docent de leerling iets leert. Mijn ervaring is dat het omgekeerde ook waar is. In de afgelopen jaren heb ik waarschijnlijk meer van leerlingen geleerd dan zij van mij.

Daar zit je dan, met je overvolle bureau en een flinke bak koffie achter je laptop. Huiswerk maken? Was het maar waar. Een enorm lang werkcollege sociologie op vrijdagmiddag dat duurt tot vroeg in de avond. OP VRIJDAG! Gedeelde smart is halve smart en samen met mijn studiegenoten worstelen we ons door de zoom-meeting .